Historia Zakładu - ważniejsze osiagnięcia
W 2003 roku
zakończony został projekty badawczy
własny (grant) 5 PO6B 017 19 (kierownik dr Andrzej Doroszewski) „Skład
spektralny napromienienia słonecznego jako czynnik kształtujący pokrój
i plon roślin zbożowych”.
Zróżnicowany skład spektralny promieniowania, uzyskany w warunkach laboratoryjnych oraz naturalnych spowodował, że badane zboża (pszenica jara i ozima, jęczmień jary, żyto i gryka) zareagowały widocznymi efektami fotomorfogenetycznymi. Rośliny, które otrzymały najwięcej napromieniowania z zakresu dalekiej czerwieni rozwijały się szybciej niż te, które odbierały znacznie mniejsze napromieniowanie w tym zakresie spektrum. O szybszym rozwoju roślin rosnących w warunkach zwiększonej ilości dalekiej czerwieni świadczyło szybsze występowanie, przebieg i zakończenie poszczególnych faz rozwojowych. Rośliny rosnące w warunkach naturalnych w otoczeniu bliżej lub dalej rosnącej trawy (odbijającej znacznie więcej promieniowania w zakresie DC niż czarny ugór) oraz w kamerach wzrostowych o promieniowaniu z większym udziałem DC, były wyższe, miały dłuższe a zarazem węższe międzywęźla (gryka), były mniej rozgałęzione, mniej wytworzyły niedogonów, liście i pędy były ułożone bardziej pionowo, ich liście były znacznie krótsze w porównaniu z roślinami rosnącymi w warunkach promieniowania, w których udział DC był niski. Udziałem zwiększonej ilości DC w składzie spektralnym była też mniejsza liczba i masa ziarna (orzeszków) oraz mniejsza masa słomy, natomiast masa 1000 ziaren była wyższa w porównaniu z roślinami rosnącymi w warunkach, w których ilość promieniowania w zakresie długofalowym była znacznie mniejsza. Wyniki, uzyskane ze zbożami rosnącymi w zróżnicowanych odległościach od emitera dalekiej czerwieni (trawy) świadczą, że ich reakcje na sąsiedztwo innych roślin są bardzo silne. Nawet trawa rosnąca w stosunkowo dużej odległości (ok. 50 cm) powodowała u zbóż istotne zmiany fotomorfogenetyczne.
Uzyskane wyniki z pomiarów przeprowadzonych w warunkach laboratoryjnych świadczą również, że w czasie całego rozwoju roślin, procesy fizjologiczne ukierunkowane były na końcowy efekt - maksymalizacji procesów dostosowawczych do istniejących warunków promieniowania - przetrwania i wydania potomstwa. Przejawem takiego przystosowania roślin rosnących w warunkach promieniowania o wyższym stosunku dalekiej czerwieni do czerwieni było znaczne ograniczenie wydajności fotosyntezy, wewnątrzkomórkowego stężenia CO2, zawartości chlorofilu w liściach, przewodnictwo wody w szparkach, liczby szparek.
W 2005 r. kierownictwo Zakładu objął dr Andrzej Doroszewski.
W 2006 roku został zakończony temat statutowy „Udoskonalenie internetowego systemu wspomagania decyzji w integrowanej ochronie pszenicy i ziemniaka”. Kierownikiem tematu był dr Andrzej Zaliwski. Celem pracy było udoskonalenie „Internetowego systemu wspomagania decyzji w integrowanej ochronie roślin” (IPM IDSS). Opracowano system gromadzenia danych pogodowych z automatyczną aktualizacją danych pogodowych ze stacji synoptycznych i agrometeorologicznych. Walidacja duńskiego systemu Plant Protection-Diseases (PP-Diseases) dla /Septoriozy/ na pszenicy ozimej i jarej, potwierdziła przydatność systemu w ich ochronie. System prawidłowo wyznacza terminy zabiegów i dawki fungicydu. Autorzy tematu stwierdzili, że przyjęte w duńskich modelach progi szkodliwości można również stosować bez zmian w warunkach Polski. Do systemu dodano aplikację do analizy i oceny ekonomicznej zabiegów ochrony roślin. Prowadzono współpracę z Lubelskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego (LODR) w Końskowoli w zakresie wdrożenia modelu NegFry na polach produkcyjnych ziemniaka. Wg opinii doradców LODR i rolników ogólny stan plantacji objętych wdrożeniem był lepszy niż na plantacjach z tradycyjnym systemem ochrony roślin.
Opr. Andrzej Doroszewski
Zróżnicowany skład spektralny promieniowania, uzyskany w warunkach laboratoryjnych oraz naturalnych spowodował, że badane zboża (pszenica jara i ozima, jęczmień jary, żyto i gryka) zareagowały widocznymi efektami fotomorfogenetycznymi. Rośliny, które otrzymały najwięcej napromieniowania z zakresu dalekiej czerwieni rozwijały się szybciej niż te, które odbierały znacznie mniejsze napromieniowanie w tym zakresie spektrum. O szybszym rozwoju roślin rosnących w warunkach zwiększonej ilości dalekiej czerwieni świadczyło szybsze występowanie, przebieg i zakończenie poszczególnych faz rozwojowych. Rośliny rosnące w warunkach naturalnych w otoczeniu bliżej lub dalej rosnącej trawy (odbijającej znacznie więcej promieniowania w zakresie DC niż czarny ugór) oraz w kamerach wzrostowych o promieniowaniu z większym udziałem DC, były wyższe, miały dłuższe a zarazem węższe międzywęźla (gryka), były mniej rozgałęzione, mniej wytworzyły niedogonów, liście i pędy były ułożone bardziej pionowo, ich liście były znacznie krótsze w porównaniu z roślinami rosnącymi w warunkach promieniowania, w których udział DC był niski. Udziałem zwiększonej ilości DC w składzie spektralnym była też mniejsza liczba i masa ziarna (orzeszków) oraz mniejsza masa słomy, natomiast masa 1000 ziaren była wyższa w porównaniu z roślinami rosnącymi w warunkach, w których ilość promieniowania w zakresie długofalowym była znacznie mniejsza. Wyniki, uzyskane ze zbożami rosnącymi w zróżnicowanych odległościach od emitera dalekiej czerwieni (trawy) świadczą, że ich reakcje na sąsiedztwo innych roślin są bardzo silne. Nawet trawa rosnąca w stosunkowo dużej odległości (ok. 50 cm) powodowała u zbóż istotne zmiany fotomorfogenetyczne.
Uzyskane wyniki z pomiarów przeprowadzonych w warunkach laboratoryjnych świadczą również, że w czasie całego rozwoju roślin, procesy fizjologiczne ukierunkowane były na końcowy efekt - maksymalizacji procesów dostosowawczych do istniejących warunków promieniowania - przetrwania i wydania potomstwa. Przejawem takiego przystosowania roślin rosnących w warunkach promieniowania o wyższym stosunku dalekiej czerwieni do czerwieni było znaczne ograniczenie wydajności fotosyntezy, wewnątrzkomórkowego stężenia CO2, zawartości chlorofilu w liściach, przewodnictwo wody w szparkach, liczby szparek.
W 2005 r. kierownictwo Zakładu objął dr Andrzej Doroszewski.
W 2006 roku został zakończony temat statutowy „Udoskonalenie internetowego systemu wspomagania decyzji w integrowanej ochronie pszenicy i ziemniaka”. Kierownikiem tematu był dr Andrzej Zaliwski. Celem pracy było udoskonalenie „Internetowego systemu wspomagania decyzji w integrowanej ochronie roślin” (IPM IDSS). Opracowano system gromadzenia danych pogodowych z automatyczną aktualizacją danych pogodowych ze stacji synoptycznych i agrometeorologicznych. Walidacja duńskiego systemu Plant Protection-Diseases (PP-Diseases) dla /Septoriozy/ na pszenicy ozimej i jarej, potwierdziła przydatność systemu w ich ochronie. System prawidłowo wyznacza terminy zabiegów i dawki fungicydu. Autorzy tematu stwierdzili, że przyjęte w duńskich modelach progi szkodliwości można również stosować bez zmian w warunkach Polski. Do systemu dodano aplikację do analizy i oceny ekonomicznej zabiegów ochrony roślin. Prowadzono współpracę z Lubelskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego (LODR) w Końskowoli w zakresie wdrożenia modelu NegFry na polach produkcyjnych ziemniaka. Wg opinii doradców LODR i rolników ogólny stan plantacji objętych wdrożeniem był lepszy niż na plantacjach z tradycyjnym systemem ochrony roślin.
Opr. Andrzej Doroszewski